pień

pień {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mnż III, D. pnia; lm D. pni {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wieloletni pęd drzewa o zdrewniałych tkankach i zgrubiałej korze osiągający zwykle duże rozmiary, łączący koronę z korzeniami, dostarczający duże ilości surowca drzewnego': {{/stl_7}}{{stl_10}}Pień dębu, lipy, sosny, jodły. Cienki, gładki, koślawy, niski, olbrzymi, potężny, sękaty pień. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'korzeń drzewa pozostały po ścięciu części nadziemnej': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wykarczować pień starego dębu. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'ul wykonany z pnia drzewnego; ul z pszczołami i obsiadanym przez nie gniazdem; barć' {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_8}}jęz. {{/stl_8}}{{stl_7}}'część wyrazu pochodnego wspólna temu wyrazowi i wyrazowi podstawowemu; podstawa słowotwórcza'{{/stl_7}}{{stl_17}}ZOB. {{/stl_17}}{{stl_7}}głuchy jak pień; milczeć jak głaz [grób, pień]; na pniu I; na pniu II; wycinać – wyciąć {{/stl_7}}{{stl_8}}{kogoś} {{/stl_8}}{{stl_7}}w pień {{/stl_7}}